วันเสาร์ที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2551

Le traité de Lisbonne



Le traité de Lisbonne
Contrairement à la Constitution européenne, le traité de Lisbonne prend la place des traités existants. Il procède par voie d’amendements (comme une loi française) du «traité sur l’UE» et du «traité sur le fonctionnement de l’UE» (qui s’appelait jusque-là «traité instituant la Communauté européenne»). Il reprend l’essentiel des innovations institutionnelles contenues dans la Constitution, hormis tout ce qui peut faire penser à un Etat fédéral (symboles de l’Union, ministre des Affaires étrangères, etc.):création d’un poste de président du Conseil européen des chefs d’Etat et de gouvernement, renforcement du gouvernement économique de la zone euro et de la politique étrangère commune, changement du mode de calcul du vote à la majorité qualifiée, extension du vote à la majorité qualifiée et des pouvoirs du Parlement européen, réduction de la taille de la Commission, etc. En revanche.

ตรงข้ามกับรัฐธรรมนูญของสหภาพยุโรป สนธิสัญญาลิสบอนถูกนำมาแทนรัฐธรรมนูญเดิม สัญญาลิสบอนเกิดขึ้นมาจากแนวทางของบทบัญญัติเดิม(กฏหมายของฝรั่งเศส)ของอียู และวิธีการทำงานของอียู (เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า traité instituant la Communauté européenne) สัญญาลิสบอนฉบับนี้นำนวัตกรรมที่สำคัญมาสู่สถาบันต่างๆของอียู โดยต้องคิดถึงสหพันธ์เป็นหลัก (สัญลักษณ์ของสหพันธ์,รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ) เช่น การแต่งตั้งตำแหน่งประธานสภายุโรป และเป็นสภาที่สมาชิกประกอบด้วยผู้นำประเทศ สนันสนุนเศรษฐกิจของรัฐบาลในสหภาพยุโรป อีกทั้งยังได้เปลี่ยนวิธีการนับคะแนนนเสียงข้างมาก โดยเพิ่มสัดส่วนเสียงข้างมากในการลงมติรับรองเรื่องราวใด ๆ และยังได้ลดขนาดของคณะกรรมาธิการยุโรปลงอีกด้วย

ไม่มีความคิดเห็น: